- ARINN
- hearth* * *(gen. arins; dat. arni; pl. amar), m.1) hearth (eldr var á arni); as a law term, fara eldi ok arni, to remove one’s homestead, taking fire and hearth together;2) an elevated platform.* * *s, m., dat. aarni = árni, Fs. 42, Rm. 2, [a word still freq. in Denmark and in Norway; Dan. arne, arnested; Norse aarstad, Ivar Aasen: in Icel. it is very rare]1. a hearth, Fs. (Vd.) 42; kom maðr um nóttina ok tók glæðr af árni, Sturl. ii. 101; þrjá vissa ek elda (fires), þrjá vissa ek arna (hearth-stones), Gh. 10; mæli malts af arni hverjum, viz. three for each farm (cp. arineldar, Gþl. 376), Hkr. ii. 384, Fms. x. 398, v. 101.2. as a law term, used in the phrase, fara eldi ok arni, to remove one’s homestead, fire and hearth together, Grág. ii. 253, 334 (where iarni is a corrupt reading). Now in Icel. eldstó.3. metaph. an elevated balcony, pavement, story, scaffold; stafir fjórir stóðu upp ok syllur upp í milli, ok var þar a. á, Fms. viii. 429; í miðju húsinu var a. víðr (raised floor) … en uppi á arninum var sæng mikil, v. 339, Karl. 190, Stj. 308.β. of a ship, a hatchway, Edda (Gl.)COMPDS: arinshorn, arinsjárn.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.